Η πολιτική μου πρόταση για τις Ευρωεκλογές 2009. Τι πρέπει να ψηφίσουν οι 340.000 άνθρωποι των ΤΕΙ.

Το ότι η πολιτεία μας έχει επί 26 χρόνια χωρίς επαγγελματικά και ασφαλιστικά δικαιώματα είναι γνωστό στο χώρο μια και το ζούμε στο πετσί μας καθημερινά.

Αυτό αποδεικνύει ότι η συνεχείς κυβερνητικές αστοχίες δεν είναι τυχαίες.

Αποδεικνύεται ότι είναι καθεστώς. Καθημερινά οι κρατούντες μας αποδεικνύουν όλο και ποιο πολύ ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για εμάς.

Προσθέτουν μόνο αποτυχίες που απλά στοιβάζονται στις μύριες άλλες τόσες που ταλαιπωρούν την χώρα μας με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε μπροστά σε μια συνολική πολιτική αποτυχία στην διακυβέρνηση της χώρας.

Τριανταπέντε χρόνια μετά την μεταπολίτευση και τίποτα δεν δουλεύει.

Νοσοκομεία, τραίνα, πλοία, λιμάνια, αεροπλάνα, παιδεία, οικονομία, άμυνα, μισθοί, συντάξεις (από αυτές που δεν θα πάρουμε ποτέ όπως πάμε), δημοκρατία.

Και αυτό δεν είναι τυχαίο.

Πρώτα φταίμε εμείς οι πολίτες.

Αφήσαμε ανεπάγγελτους και κληρονομικά διαδεχόμενους βουλευτές να αλωνίζουν την κεντρική πολιτική σκηνή.

Ανεξέλεγκτοι.

Πραγματικά ανίκανους να οργανώσουν και να διοικήσουν την χώρα.

Με συνειδητοποιημένη την αδυναμία τους αυτή, που είναι ορατή πια δεδομένου τόσο του μεγέθους της κατρακύλας που έχει πάρει ο τόπος λόγω της οικονομικής κρίσης αλλά και εξωτερικών παραγόντων που δεν είναι δυνατόν να ελεγχθούν από τα τζάκια της πολιτικής λόγω της αναπόφευκτης σύγκρισης, (λέγε με ΕΟΚ, ΕΕ ή όπως αλλιώς θες) και σε συνεργασία με τα παραδοσιακά ΜΜΕ, αντικατέστησαν την ελλιπή δυνατότητα τους να κυβερνήσουν με την ελεγχόμενη και την κατευθυνόμενη ροή των ψήφων, τόσο μέσα από την καθοδηγούμενη έντυπη δημοσιογραφία όσο και με τα τρόμο-δελτία των μονό-θεματικών «ειδήσεων» που μοναδικό σκοπό έχουν να πιέσουν την Ελληνική κοινωνία να κάτσει στα αυγά της γιατί υπάρχουν και χειρότερα.

Αυτός είναι ο λόγος που δεν βρίσκουν οι τηλεθεατές θετικές ειδήσεις να παρακολουθήσουν στην σημερινή τηλεόραση.

Ψυχολογική καταπίεση του εκλογικού σώματος. Γιατί περί αυτού πρόκειται.

Η κατοχή όμως της εξουσίας, γιατί περί κατοχής πρόκειται, δεν χρειάζεται μόνο το ιδεολογικό υπόβαθρο και την προπαγάνδα της προκειμένου να υποστηριχθεί και να επιβληθεί.

Ως γνωστό τα άρβυλα καταλαμβάνουν και κατέχουν το έδαφος.

Χρειάζεται δηλαδή και στρατός, που ανταποκρινόμενος στην εικονική πραγματικότητα των κατευθυνόμενων ΜΜΕ που παράγουν το ιδεολογικό υπόβαθρο για την άλωση της εξουσίας, επικάθεται στο στόχο ώστε η εκμετάλλευση αυτής να αποδώσει το μέγιστο δυνατόν.

Και το μέγιστο δυνατόν είναι η παρατεταμένη παραμονή του κόμματος στην εξουσία καθώς και η μεγιστοποίηση του οικονομικού οφέλους από τον κρατικό μηχανισμό προκειμένου με τον πλούτο που συγκεντρώνεται να ανατροφοδοτηθεί και υποστηριχθεί τόσο η πολιτική εκστρατεία έναντι του αντίπαλου δέους όσο και η κοινωνική θέση των κατεχόντων τον πλούτο αυτό.

Γιατί χωρίς πλούτο ηγεμονία δεν υπάρχει.

Περί κατάληψης του ψηλότερου «εδάφους» ο λόγος δηλαδή. Που είναι και η πηγή των ρουσφετιών, σκανδάλων και διαχειριστικών ανωμαλιών του τύπου «τα δικά μας παιδιά».

Παιχνίδια εργασιακής εθνοκάθαρσης σε κοινοβουλευτικό περιβάλλον.

Ο στρατός αυτός είναι όλοι αυτοί που κινούνται στο πολιτικό περιβάλλον του κάθε κόμματος, περιμένοντας να καταλάβουν την καλύτερη δυνατόν θέση όταν με το καλό το κόμμα καταλάβει την εξουσία. Αυτοί που επενδύουν λίγο από τον χρόνο τους προκειμένου να εξασφαλιστούν για μια ζωή και όχι μόνο.

Τότε οι γόνοι των πολιτικών τζακιών της Ελληνικής πολιτικής σκηνής, παλιοί και νέοι καταλληλότεροι μαζί, φροντίζουν να τους ανταμείψουν για την υπομονή και την πειθαρχία που έδειξαν στην περίοδο αναμονής ανάληψης = κατάληψης της εξουσίας.

Μοιράζοντας το κράτος, που δεν τους ανήκει μεν, αλλά το διαχειρίζονται ως λάφυρο δε.

Έτσι, μετά από την εκλογική νίκη, όταν μοιράζονται οι θέσεις ευθύνης του κρατικού μηχανισμού που κατελήφθη μπαίνουν υποχρεωτικά προτεραιότητες αφού οι στρατιώτες είναι πολλοί και κάποιοι, οι ποιο έμπιστοι, οι ποιο κολλητοί, τα τσιράκια που βλέπετε στις οθόνες σας κολλημένα σαν στρείδια στις μετακινήσεις των πολιτευόμενων, αναλαμβάνουν τις προνομιούχες θέσεις των αξιωματικών και κάποιοι άλλοι τις θέσεις των υπαξιωματικών και οι πολλοί που δεν έχουν άμεση πρόσβαση στην πηγή της εξουσίας, στο τζάκι, στην οικογένεια με το καταλληλότερο πολιτικό DNA, αρκούνται στην θέση του στρατιώτη, του φαντάρου.

Όλοι οι άλλοι είναι οι νικημένοι με το ένα ή τον άλλο τρόπο.

Και ως χαμένοι είναι υποχρεωμένοι να υποστούν τις συνέπειες της ήττας τους.

Να ανεχθούν την λεηλασία.

Έτσι το μισό κράτος κινείτε κάθε φορά. Έχουμε την μισή προσπάθεια στην καλύτερη των περιπτώσεων αφού οι πολιτικοί αντίπαλοι των επικρατούντων επιβάλλεται σαν πολιτικά ορθό να απομακρυνθούν. Και αυτό είναι ο κύριος λόγος που τίποτα δεν περπατάει στο βρομότοπο αυτόν.

Και εκεί αρχίζουμε να παίζουμε και εμείς των ΤΕΙ.

Το σύστημα που σας περιέγραψα παραπάνω δεν είναι στατικό, αλλά δυναμικό και πολύ-επίπεδο και ως εκ τούτου πολύπλοκο. Το όνομα δε της διεργασίας αυτής είναι «ηθική και πολιτική κρίση». Με κύριοι χαρακτηριστικό της ότι οι δημιουργοί της κοιτάνε να αποφύγουν από την μία την ευθύνη και από την άλλη να την φορτώσουν στους αντιπάλους τους.

Η κρίση αυτή αποτελεί την απεικόνιση της ίδιας της κοινωνικής και πολιτικής ζωής στον τόπο μας σήμερα. Επιχειρείται δηλαδή κατά ένα τρόπο η μεταφορά της ευθύνης της σήψης τους στον λαό δια της μεθόδου της γενίκευσης και της διασποράς.

Όλες αυτές οι σχέσεις, η κατάχρηση εξουσίας, οι μονότονα επαναλαμβανόμενοι βουλευτές τις κεντρικής πολιτικής σκηνής, οι αλληλεξαρτήσεις, υπάρχουν γιατί εκτός από τους φυσικούς φορείς υπάρχει και η συγκολλητική ουσία.

Η συναίνεση όλων μας.

Οι ψήφοι των ψηφοφόρων. Που δημιουργούν το περιβάλλον της επίπλαστης δημοκρατίας.

Μια δημοκρατία τόσο πολύ διευρυμένη που για τους έχοντας και κατέχοντες τα πόστα έχει γίνει η κολυμβήθρα του Σιλωάμ.

Μέχρι και εγκλήματα κατά της ίδια της ύπαρξης του κράτους συγχωρούνται πια.

Τόσο που η προνομιούχα τάξη των πολιτευόμενων δεν φοβάται τίποτα. Και στην πρώτη στραβή κλείνουν την βουλή ή με επίκληση του «σοβαρού» εθνικού θέματος την αδυναμία κατάρτισης του προϋπολογισμού (που δική τους αδυναμία να κυβερνήσουν είναι στην πραγματικότητα) κάνουν όποτε θέλουν εκλογές για να κρατηθούν στην εξουσία και όχι για να κυβερνήσουν.

Όχι να ηγηθούν του τόπου, αλλά ασθμαίνοντες και κουρασμένοι απλά να επιβιώσουν πολιτικά.

Στο κλίμα δε αυτό οι πολιτικοί έχουν να διαλέξουν μεταξύ ΤΕΕ και ΤΕΙ, ξέρετε.

Το ΤΕΕ είναι πειθαρχημένος στρατός με ευδιάκριτη δομή και ιεραρχία ενώ οι των ΤΕΙ είμαστε ασκέρι. Αδιάφοροι, ανοργάνωτοι και πολυδιασπασμένοι.

Πρέπει να καταλάβουμε ότι έχουμε να κάνουμε με επαγγελματίες της πολιτικής που η δουλειά τους το κύριο αντικείμενο της ζωής τους είναι η εξουσία και μόνο η εξουσία.

Και όσο δεν παίζεται εσείς με την ζωή σας άλλο τόσο δεν παίζουνε και αυτοί.

Ή μάλλον, το σωστό είναι ότι εσείς παίζεται με την ζωή σας την στιγμή που δεν παίζουν αυτοί.

Απόδειξη ότι τους ψηφίζουμε ανεπιφύλακτα σαν βλάκες όλα αυτά τα χρόνια.

Και όποιος έχει αντίρρηση ας ρωτήσει τον εαυτόν του πότε διαμαρτυρήθηκε την τελευταία φορά στο κόμμα που ψήφισε όταν τον κορόιδεψε και δεν έκανε αυτά που είχε στο πρόγραμμα του.

Πρακτικά δηλαδή, όλοι εσείς που ψηφίσατε ΝΔ στις τελευταίες εκλογές, και είσαστε πολλοί, διαμαρτυρηθήκατε ποτέ εγγράφως στον Καραμανλή π.χ. για το ότι μετά από δύο εκλογικές νίκες δεν έχει ικανοποιήσεις το εκλογικό του πρόγραμμα που τον έφερε το 2004 στην εξουσία την στιγμή που μας ζητάει να τον ψηφίσουμε και τρίτη φορά το 2009, πέντε χρόνια μετά;

Αν διαβάζοντας αυτές τις γραμμές σας πιάσει μια επιθυμία για να το κάνετε η σελίδα επικοινωνίας, επώνυμης επικοινωνίας με τον Πρωθυπουργό, είναι εδώ.

Σας προκαλώ.

Ειδικά εσάς τους αγωνιστές του καναπέ.

Μελετώντας λοιπόν τον αντίπαλο, οι πολιτικοί έχουμε πει είναι ο αντίπαλος, το ΤΕΕ απλά εκμεταλλεύεται την αδυναμία τους να κρατηθούν στην εξουσία, μπορεί κανείς να δει ότι το μόνο που φοβάται είναι ο αποκλεισμός από την εξουσία.

Αυτό εκμεταλλεύεται το ΤΕΕ αυτοί θα εκμεταλλευτούμε και εμείς.

Προσεκτικά όμως γιατί δεν είμαστε ΤΕΕ.

Διαβάζοντας λοιπόν όλα τα παραπάνω, καταλήγουμε δηλαδή στο συμπέρασμα ότι η αποκοπή, και όχι η απειλή αποκοπής, των πολιτικών από την πηγή της εξουσίας θα τους αναγκάσει να ακούσουν και να υποστηρίξουν τα αιτήματα μας.

Δεν γράφω τα δίκαια αιτήματα μας γιατί μετά από 26 χρόνια χωρίς επαγγελματικά και ασφαλιστικά δικαιώματα και η έννοια δικαίου έχει καταλυθεί.

Ταυτόχρονα θα πρέπει η ψήφος μας να χρησιμοποιηθεί παραγωγικά, γιατί μόνο με την συμμετοχή μπορεί να έχουμε υπολογίσιμο πολιτικό βάρος και ελπίδα λύσης, αλλά προσεκτικά.

Άρα οι άνθρωποι των ΤΕΙ ΔΕΝ απέχουν.

ΨΗΦΙΖΟΥΝ.

Και βέβαια μιλάω για τις Ευρωεκλογές του 2009 και μόνο, και βέβαια μιλάω για την συντεταγμένη πολιτική θέση των ανθρώπων των ΤΕΙ έναντι των κομμάτων και την πολιτική τους πρόταση για την θέση της Ελλάδας στην διεθνή πολιτική σκηνή, με την Ευρώπη συμπεριλαμβανόμενη.

Γιατί οι Ευρωεκλογές περί αυτού γίνονται.

Για να στείλουμε ικανούς αντιπροσώπους που θα καθορίσουν την Ευρώπη όχι μόνο του παρόντος αλλά κυρίως του μέλλοντος.

Τους καταλληλότερους και όχι τους συμπαθέστερους. Όπως έγινε με την Μαριέττα με το κακό.

Και όλα αυτά σε συνδυασμό με τα διεθνή προβλήματα μας, την Ευρωπαϊκή προοπτική για την επίλυση τους και την διεθνή θέση της χώρας.

Είναι δηλαδή η ώρα σαν υπεύθυνοι πολίτες χρησιμοποιώντας το μοναδικό όπλο που φοβούνται οι πολιτικοί να διαμαρτυρηθούμε στα κόμματα και ταυτόχρονα να έχουμε παραγωγικό αποτέλεσμα.

Στο πλαίσιο αυτό θέλω να τονίσω μια επιπλέον αστοχία των Ελλήνων πολιτικών.

Αυτή της εξωτερικής μας πολιτικής όπου στα θέματα που μας ταλαιπωρούν υπάρχει μια ακόμη διαχρονική αποτυχία όπως σε όλα τα υπόλοιπα τοπικά εσωτερικά θέματα. Μια ακόμη απόδειξη ότι οι μπούληδες των πολιτικών τζακιών του τόπου δεν μπορούν. Δεν το έχουν ρε παιδάκι μου.

Απόδειξη ότι οι σημερινοί καταλληλότεροι αντί να κάνουν πολιτική κάνουν κουμπαριές, λες και ο κος Ερντογάν είναι υποψήφιος ψηφοφόρος τους, και σαν μόνη τους επιτυχία είναι να τους διασκεδάζουν χορεύοντας σαν την αρκούδα στο παζάρι.

Έχοντας πετύχει το τέλειο μηδέν στο πηλίκο.

Μόνο δημόσιες σχέσεις σαν υποθήκη για το πολιτικό τους μέλλον ήταν ικανοί να κάνουν μέχρι σήμερα.

Άθλημα στο οποίο διακρίνεται για την επίδοση της περισσότερο από όλους τους άλλους η κα Μπακογιάννη.

Γεγονός που πρέπει να προσέξετε ιδιαιτέρως όλοι εσείς που κρυώσατε, βραχήκατε ή σκάσατε στην ζέστη σε σκοπιά και σε ασκήσεις κατά την θητεία σας.

Που δεν έχετε βαρύ όνομα, όπως Μπακογιάννης, Μητσοτάκης, Καραμανλής, Παπανδρέου, Κεφαλογιάννης, Γεννηματάς, Αλευράς, Βαρβιτσίωτης, Καλαϊτζάκου, Κουτσόγιωργας, Κουλουμπής, Αλαβάνος, και πάει λέγοντας.

Αναρωτηθείτε πόσους απόγονους και συγγενείς του κου Μπακογιάννη μπορεί να σηκώσει η βουλή, ο οποίος μπορεί μεν να εκτελέστηκε και να έχασε άδικα την ζωή του αλλά και εμείς από την πλευρά μας τους φανήκαμε μέχρι τώρα εξαιρετικά γενναιόδωροι. Κύριοι.

Τους είχαμε όλους τους στην βουλή, όλο το σόι παρακαλώ, και θα τους έχουμε από ότι βλέπω και άλλο, αφού το επιτρέπει το πολιτικό σύστημα και η ψήφος σας, αλλά σκεφτείτε προς στιγμή, έναντι της γενναιοδωρίας σας αυτής πόσους απόγονους ή συγγενείς αδικοχαμένων πιλότων μαχητικών ή αστυνομικών έχετε στείλει στην βουλή όταν μάλιστα έπεσαν σε διατεταγμένη υπηρεσία προστατεύοντας σας.

Στο ακριβώς αντίθετο τους έχουμε.

Τους αφήσαμε μοναχούς τους και σε τέτοιο σημείο μάλιστα που εράνους και ρεφενέ τα έξοδα αναλαμβάνουν οι χαμηλόμισθοι αυτοί του Ελληνικού Δημοσίου για να μην ταλαιπωρηθούν τα ορφανά που αφήνουν πίσω τους οι ξαφνικές απώλειες του τύπου αυτού.

Αλήθεια πότε είδατε κάποιο να κάνει έρανο και ρεφενέ τα έξοδα για πολιτικό; Τους κόψει να έχουν τέτοιες ανάγκες;

Σε αυτές λοιπόν στις εκλογές επιβάλλεται λοιπόν να τοποθετηθείτε και να ξεκαθαρίσετε τα πράγματα.

Χρησιμοποιώντας την ψήφο σας όχι σαν όπλο, αλλά παραγωγικά σαν εργαλείο προκειμένου να ισχυροποιηθεί η χώρα και ταυτόχρονα να μην χαριστείτε σε αυτούς που σας εκμεταλλεύονται 26 χρόνια τώρα.

Και αυτή η ευκαιρία σήμερα υπάρχει, ο στόχος είναι ορατός και μάλιστα μέσα στα πλαίσια του δυνατού.

Γιατί μια ψήφος μακριά είναι. Μόνο.

Και το όνομα αυτού είναι: ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ.

Ασχέτως ποιοι το απαρτίζουν, ψηφίζοντας το κατοχυρώνεται το όνομα της Μακεδονίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, συμμετέχοντας σε μια διπλωματική νίκη πρώτου μεγέθους.

Γιατί και αυτό μόνοι μας πρέπει να το κάνουμε. Από εμάς για εμάς.

Με μια ψήφο, με τη ψήφο σας, αφήνετε πίσω την μίζερη πολιτική σκηνή της τελευταίας 20-ετίας και της απόλυτης αναποτελεσματικότητας που απέδειξε ότι έχει και στο θέμα αυτό.

Πήγε να μας φέρει τούμπα ο κολόγερος ο Νίμιτς με τον Μπούς, να χάσουμε τα αυγά και τα πασχάλια, και ακόμη καθόμαστε και συζητάμε μαζί του αντί να τον στείλουμε από εκεί που ήρθε.

Κιχ δεν έβγαλε η αντιπρόσωπος της Ελλάδας η κα Μπακογιάννη μπας και χαλάσει την καριέρα της. Και στεναχωρήσει τους σπόνσορές της. Την οικογένεια Μπους.

Τόσοι άχρηστοι κυβερνάνε τους Έλληνες γιατί όχι και εγώ σκέφτηκε.

Αλλά γιατί να μην το κάνει; Αφού της καθόμαστε;

Να λάβετε δε σοβαρά υπόψη σας ότι η κατοχύρωση του ονόματος της Μακεδονίας από την πλευρά της Ελλάδας στο Ευρωκοινοβούλιο αποτελεί πραγματικό φρένο στις επεκτατικές διαθέσεις των γειτόνων μας, και στις ηγεμονικές βλέψεις των «φίλων» και «συμμάχων» χωρών.

Μην στερήσετε την χώρα από το ισχυρότατο αυτό διπλωματικό εργαλείο την στιγμή που όλοι οι άλλοι σας έχουνε δουλέψει ψιλό γαζί.

Εσείς οι αδικημένοι. Εμείς οι έφεδροι του Ελληνικού στρατού που πρώτοι θα πάμε να καθαρίσουμε τα σκατά και την αναποτελεσματικότητα των μπούληδων της πολιτικής.

Η εναλλακτική που έχετε είναι είτε να στείλουμε στον Γκρούεφσκι και τον Νίμιτς την κα Μπακογιάννη να τους χαμογελάσει ή τον Γιώργο, τον ΓΑΠ ρε σεις, να τους καθηλώσει διπλωματικά με ένα βαρύ ζεϊμπέκικο.

Γιατί εάν είχαν ούμπαλα, ή τα άντερα του Ερντογάν στην χειρότερη των περιπτώσεων, δεν θα άφηναν τον Ομπάμα να σπεκουλάρει το πόσο κακό ήταν η ανασύσταση της αρχαίας αυτοκρατορίας αλλά θα τον έβαζαν στην θέση τους τονίζοντας του ότι σαν σύγχρονοι Ευρωπαίοι πολιτικοί συμφωνούν μαζί του και επαυξάνουν δηλώνοντας ότι ούτε η ανασύσταση μιας άλλης παλιάς, Οθωμανικής αυτή την φορά αυτοκρατορίας δεν είναι επίσης καλό πράγμα.

Εξίσου.

Σας προτείνω με την ψήφο σας να προστατέψετε την Ελλάδα, εσάς και τα παιδιά σας γιατί εάν δεν σταθεροποιηθεί η αναταραχή στα Βαλκάνια όλοι εμείς θα αναλάβουμε με κόστος την ζωή μας να τους φέρουμε στα ίσια την στιγμή που αυτοί θα έχουν την κοπιαστική δουλειά του κουμανταδόρου.

Ασφαλείς στα μετόπισθεν.

Και να είχαμε δικαιώματα να πάει στα κομμάτια. Αλλά θα μας τρέχουνε χωρίς δικαιώματα για να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα των άλλων και τις υποχρεώσεις τις δικές.

Γιατί μόνο υποχρεώσεις έχουμε μέχρι σήμερα.

Ούτε ασφάλιση, ούτε επαγγελματικά δικαιώματα.

Αυτή την φορά λοιπόν σας προτρέπω να τολμήσετε.

Ψηφίστε. Μην απέχετε.

Βγείτε έξω από το μαντρί.

Κάντε τους την έκπληξη.

Αντιγράψτε τους Ισπανούς που σε δύο ημέρες με τον Θαπατέρο έφεραν τα πάνω κάτω όταν είδαν ότι τους κορόιδεψαν μια φορά.

Εμάς μας δουλεύουν ΚΑΙ ΜΑΣ ΤΑΛΑΙΠΩΡΟΥΝ 26 ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ.

Κάντε τους το μεγαλύτερο κακό που μπορείτε να τους κάνετε.

ΣΤΕΙΛΤΕ ΤΟΥΣ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΟΥΝ.

Σύντομα και με στοιχεία μαζί σας.

Μέχρι τότε αξιολογήστε την πρόταση μου και τα ξαναλέμε.

Το anotata_tei@yahoo.gr είναι πάντα ανοιχτό στις προτάσεις και τον διάλογο χωρίς περιορισμούς.

Σε αναμονή για την δημιουργία της δικής μας πολιτικής κίνησης,

Γεια σας
Ένας αδούλωτος Μηχανικός